Na sewjernym brjoze Hórnikečanskeho jězora leži wjes Mučow, swědk dawno zašłeje kulturneje krajiny. Podłu mócnych štomiskow ćeče Čorny Halštrow a spožča wsy ze 450 wobydlerjemi idyliski raz. Za Mučowom započinaja so hona serbsko-katolskeho městačka Kulowa, kotrež běchu Kamjenscy knježa załožili a Marijina hwězdźe, klóštrej cistercienskich knježnow, přirjadowali, kotryž dźensa hišće w Pančicach-Kukowje skutkuje. Mučow bu 1994 do Kulowa zagmejnowany.

Hórnikečanski jězor sam nasta po njeplanowanym zapławjenju mjez 1951 a 1953. Je prěni jězor we Łužicy, kiž z něhdyšeje brunicoweje jamy nasta. Za wotkryće jamy Werminghoff I bu 1932 serbska wjes Bukojna wotbagrowana, kotraž so 1401 prěni raz naspomni. 350 wobydlerjow dyrbješe swój statok wopušćić a so přesydlić. Mnozy z nich buchu hórnicy a dźěłaćerjo. Ćehnjechu do noweho sydlišća briketownje Werminghoff, kotraž dósta swoje mjeno po Josephje Werminghoffje (1848 - 1914), generalnym direktorje akcijoweje towaršnosće „Jednota“. W Koblicach wopomnišćo na wjes Bukojnu dopomina.

Mjez 1917 a 1945 wudobychu tu 59 milionow tonow brunicy, kotraž bu w bliskej briketowni Werminghoff zlěpšowana. Tute wosebite stawizny industrializacije, wsy Hórnikecy/Werminghoff, fabriki a ludźi wot časa załoženja twornje hač do jeje zawrjenja w lěće 1993 předstaja Sakski industrijny muzej Energijowa fabrika Hórnikecy. Muzej, kotryž je cyłe lěto wočinjeny, je jedyn z dypkow na „Europskej čarje industrijneje kultury“ a na čarje „Łužiska energija“.

284 hektarow – 406 koparskich hrajnišćow – Hórnikečanski jězor wopřija. Wosebje krasne su jeho šěroke přibrjohi z běłym pěskom, kwalita wody je wuběrna a turistiska infrastruktura nimale perfektna. Jězor leži před wrotami Wojerec a běše lětdźesatki mnohim generacijam woblubowana „kupanska wanja“ a paradiz za wočerstwjenje cyle w bliskosći. W lěće 2014 pak bu trěbneho saněrowanja dla zaračeny. Po dokónčenym saněrowanju budźe Hórnikečanski jězor nadźijomnje zaso tajke woblubowane wočerstwjenišćo kaž to prjedy běše.